Siadam

Wiekopomny dzień dzisiaj, bo czuję się już chyba na tyle dobrze, że będę w stanie usiąść (i siedzieć!) przy maszynie i... szyć! Przez ostatnie tygodnie nie było to możliwe, ale doszłam wreszcie do siebie zatem...witam po czterotygodniowej nieobecności:)!

Tymon...

...przyszedł na świat 25.10.11 o 06.05 rano. Mierzy 59 cm i waży 4170 gr. W skali apgar zgarnął 10 pkt. Zawładnął kompletnie naszym światem:)

Czarno-biała konstrukcyjna porażka...

....nie moja wprawdzie, ale to ja ponoszę jej konsekwencje. Chodzi o  "workowatość" sukienki z październikowej Burdy, model 116. Na zdjęciu w czasopiśmie wygląda całkiem nieźle, choć podejrzewam (teraz dopiero niestety...), że modelka musiała być z tyłu nieźle opięta klamerkami. Wycięłam grzecznie sukienkę, co prawda zrezygnowałam z pionowych cięć z przodu, ponieważ uznałam je za konstrukcyjnie bezużyteczne i pełniące wątpliwą funkcję estetyczną. Szyłam sukienkę na rozmiar 38. Ufna w burdowe wyliczenia szyłam sobie spokojnie, a po nałożeniu sukienki na manekina przeżyłam niezły szok: sukienka pomieści w sobie wieloryba i ma utajony, jadowity, ciążowy potencjał, co potwierdza załączona fotografia mnie w tej nieszczęsnej kreacji;)

Odradzam szycie tego modelu: ramię, rękaw, pacha są w porządku, więc jak zaczniemy ją zwężać to w rezultacie zgubimy gdzieś zaszewki gorsowe, a pacha może stać się zbyt ciasna. Moja propozycja dla osób, które chciałaby uszyć sobie sukienkę w tym stylu: skorzystać z jakiegoś sprawdzonego modelu sukienki z Burdy, a z tego wykroju skopiować tylko podkrój szyi, kołnierzyk można też wziąć bark, pachę i rękaw - tutaj wszystko było w porządku. Można też pokusić się o wykonanie własnej konstrukcji do czego zachęcam jak zawsze, ponieważ napotykamy mniej niespodzianek, mamy większą kontrole nad procesem twórczym i wiemy po prostu "co z czego":)

Pięknie poplątana biżuteria w sieci

Patrzcie, patrzcie co mam!:) Tydzień temu zachwycona elfią bransoletką autorstwa Danthienne zamówiłam u niej zestaw (kolczyki+zawieszkę) w podobnym stylu. Efekt końcowy przerósł moje oczekiwania - to chyba najładniejsze błyskotki jakie udało mi się do tej pory zgromadzić. Naprawdę gorąco polecam!

Jeśli natomiast chodzi o o moje szyciowe poczynania to już bardzo bardzo niedługo pokażę Wam czarną sukienkę z białym kołnierzykiem z najnowszej Burdy inspirowaną stylem Coco Chanel. Podczas szycia przypomniała mi się scena z najnowszego filmu poświęconego Coco, kiedy tworzy ona właśnie taką sukienkę dla swojej koleżanki - aktorki. Ta z początku nie jest zadowolona - Coco jednak upiera się, że taki mundurek sieroty wbrew pozorom jest zmysłowy i miała rację: aktorka tego wieczoru nie mogła opędzić się od adoratorów

Sukienka z reklamy Tiffany odc. 2

Już w trakcie pracy nad tą sukienką pojawił się w mojej głowie pomysł na następną. I teraz ta nowa wizja krystalizuje się coraz bardziej i domaga się wyjścia poza granice mojej wyobraźni. A wszystko przez to, że byłam ostatnio w fajnym w sklepie z tkaninami. Miałam wyraźnie sprecyzowane, co kupić jednak kiedy zobaczyłam piękne tkaniny mocno przecenione nie mogłam się powstrzymać. Koniec końców zamiast metra czarnej grubej żorżety i czarnej podszewki kupiłam dwa razy tyle, a ponadto metr granatowego aksamitu i prawie półtora metra czarnego spandeksu. I to wszystko za mniej, niż 50 zł. I teraz zastanawiam się jak je spożytkować. Lubię ten etap szukania formy w jaką można by przeobrazić jakąś materię. Ale miało być o sukience inspirowanej reklamą Tiffany, więc niech będzie. Sukienka składa się z trzech warstw: szarej wiskozowej podszewki na którą naszyłam na dole warstwę zmarszczonego tiulu w kolorze czarnym. Następnie materiałem głównym jest kreszowany sztuczny jedwab, a ostatnią warstwę stanowi lekko zmarszczony czarny tiul wszyty pomiędzy podszewkę i jedwab, wypuszczony na zewnątrz. Sukienka powstała z formy dopasowanej bluzki, którą odcięłam na linii pachy, przedłużyłam i rozkloszowałam na dole. Sukienka jest dopasowana zaszewkami jednak z uwagi na brak ramiączek wszyłam gumkę, która lekko ściąga górę i gwarantuje utrzymanie sukienki na odpowiednim miejscu. Na środku tyłu wszyłam kontrastujący czarny suwak  no i w talii przewiązałam sukienką czarną wstążką. Jeśli chodzi o sam proces szycia to było właściwie bez problemowo. Jedyne co wymagało trochę więcej cierpliwości to zszywanie boków i zaszewek w warstwie jedwabiu - jest dość cienki - zwykła domowa maszyna taka jak moja o małym docisku stopki słabo go trzyma dlatego trzeba bardzo uważać prowadząc materiał pod maszyną żeby się nie wymykał. Jeśli idzie bardzo źle można ratować się szyjąc przez papier, który po przeszyciu zdzieramy. To co może sprawiać problem podczas szycia może być jednak zaletą podczas noszenia - ponieważ dzięki tej zwiewności jedwabiu sukienka jest bardzo lekka, szeleszcząca - mam nadzieję, że się Wam spodoba

 

 

I na koniec zdjęcie tyłu:

Sukienkę szyłam na rozmiar 38 (biust 88, talia, 70, biodra 94) i już od dzisiaj jest dostępna na allegro-zachęcam nie szyjące czytelniczki do zakupu:)

Sukienka z reklamy Tiffany odc. 1

British VOGUE, OCT 2010

Vogue to pismo wybitnie nafaszerowane reklamami pomiędzy którymi trafia się czasem jakiś artykuł. Mnie to jednak nie przeszkadza - wprost przeciwnie, ponieważ reklamy tam, to na ogół efekt przepięknych sesji zdjęciowych. Sukienka, o której piszę w tym poście była jedynie oprawą dla luksusowego naszyjnika - spodobała mi się jednak ze względu na to jak  "balowy" efekt uzyskano prostymi środkami. Przyjrzyjmy się dobrze: krój nie jest skomplikowany (prawdopodobnie łączenie w talii, dół z koła), namarszczony tiul w kontrastowym kolorze łączy się z wierzchem, a całości kontrastu dopełnia przewiązanie sukienki w pasie czarną wstążką. Wydaje się zatem na pierwszy rzut oka, że niewielkim wysiłkiem można uzyskać ciuch robiący wrażenie.

Mój egzemplarz szyję ze sztucznego srebrnego jedwabiu (z którego między innymi powstała ta sukienka) i  czarnego tiulu. W pasie lub pod biustem (jeszcze nie zdecydowałam gdzie) przewiążę sukienkę srebrną wstążką, lub naszyję jakąś aplikację. Moja sukienka będzie nieco krótsza ze względu na długość tiulu jakim dysponuję i nie będzie tak zamaszysta i rozkloszowana. 

 Na razie prace przebiegają bezproblemowo, więc mam nadzieję, że niedługo będę mogła Wam ją pokazać:)

Karminowa spódnica z pluszu

Szaro, buro, ponuro, zimno i mokro...w dni, które można tak opisać, trudno się zabrać do pracy. Bez szycia jednak na dłuższą metę zanikam. Po prostu jest we mnie jakiś taki wewnętrzny przymus tworzenia. Coś musi wychodzić spod moich rąk, bo jeśli tak się nie dzieje, to nie czuję, że żyję. Dlatego też mimo kiepskiego ogólnie samopoczucia staram się jednak cały czas coś tam dłubać - chociaż idzie mi raczej topornie. Przejrzałam półkę z tkaninami w poszukiwaniu czegoś energetycznego - znalazłam kupon karminowego pluszu. Na początku chciałam zrobić z niego sukienkę, ale niewielkie wymiary kawałka jak i jakiś przesyt sukienkowy sprawiły, że koniec końców zdecydowałam się na spódnicę.  Jeśli chodzi o jej formę to zainspirowało mnie modelowanie z książki, którą dostałam niedawno od zaprzyjaźnionej krawcowej. Ta książka to podręcznik do konstrukcji i modelowania dla szkół odzieżowych. Kurcze, nieraz nachodzi mnie taka myśl, że gdybym szybciej odkryła, że to szycie jest moim powołaniem i  poszła do takiej szkoły to byłabym teraz dużo mądrzejsza - a tak małymi kroczkami lub żabimi skokami (różnie to już bywało) zdobywam wiedzę z tej fascynującej dziedziny jaką jest krawiectwo.

Źródło pomysłu na modelowanie:

"Krój i modelowanie odzieży lekkiej. Krawiectwo miarowo usługowe" autorstwa Marii Bily-Czopowej i Karoliny Mierowskiej

Zamiast asymetrii i marszczeń wolałam zrobić zakładki pomiędzy zaszewkami. Poniżej fragment formy przodu spódnicy:

I jeszcze zbliżenie na detal:

 

 

 Spódnicę szyłam na rozmiar 36 - od dzisiaj jest dostępna na allegro - zapraszam!:)

Od dzisiaj będę idealną Panią domu...

....ponieważ  w nagrodę za sportową sukienkę otrzymałam w konkursie Łucznika poradnik "Uszyj w jedno popołudnie" a w nim w przystępny sposób wyjaśnione  jak szyć pokrowce, kosmetyczki, torby, pledy, śliniaczki i inne. Łucznik miał świetną intuicję jaką książką mnie obdarzyć - ostatni pokrowiec na małżeńskie łoże z alcantary szyłam bardzo, ale to bardzo długo...a efekt i tak pozostawiał wiele do życzenia i doszłam do wniosku, że łatwiej uszyć sukienkę, niż pozornie proste rzeczy do domu. Ale teraz, z tą książką, mam nadzieję, że to się zmieni. Jakieś efekty mam nadzieję Wam w przyszłości pokazać. Na razie jednak osiągam apogeum ospałości, słoniowatości i powolności. Staram się mimo tego wywiązać jakoś ze zleconych mi poprawek dla rodziny, znajomych i sąsiadów, bo wiem, że jeśli teraz tego nie zrobię, to za jakiś czas (za jaki to już zależy od Tymona:) stanie się to utrudnione na kilka tygodni.

A na koniec sukienka dzięki której książka trafiła dzisiaj w moje ręce:)

Mission possible: suknia ślubna! (odc. 3)

Dużo pisałam Wam już o tej sukience. To pierwsza suknia ślubna w moim wykonaniu. Składa się z trzech warstw: podszewki wiskozowej, na której zamontowałam wiele metrów namarszczonego tiulu, satyny jedwabnej (baza), natomiast draperie wykonałam z szyfonu.

Sukienka mimo wielu metrów tkanin jest dość lekka i panna młoda mogła się w niej bez problemów poruszać i szaleć na parkiecie. 

Nie napiszę już nic więcej: poddaje ją Waszej obiektywnej ocenie - bo ja spędziwszy tak wiele godzin na jej konstruowaniu, szyciu, upinaniu draperii, wykańczaniu szyfonu, naszywaniu ręcznie aplikacji kompletnie straciłam do niej dystans i mam mieszane uczucia. Jedno jest pewne: nie żałuję, że podjęłam się tego zadania - dzięki szyciu tej sukienki dowiedziałam się, że umiem już całkiem dużo, a przynajmniej trochę więcej niż wcześniej sądziłam:)

 

 

 

 

 

 

Kilka "statycznych" zdjęć z odbioru:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zbliżenie na "detal": 

 

 

 I na koniec kilka "dynamicznych" z imprezy:

 

And the winner is...

...Zoe-lin!

Zwyciężczyni serdecznie gratuluję i proszę o mailowy kontakt w celu ustalenia adresu wysyłki nagrody.  Bardzo dziękuję wszystkim uczestniczkom za wysiłek jaki włożyły w przygotowanie projektów i chęć podjęcia rywalizacji.
Przepraszam, że ogłaszam zwycięzcę z pewnym poślizgiem, ale robię się coraz bardziej powolna, słoniowata, roztargniona itp...cóż uroki 9 miesiąca;) Muszę przyznać, że przez kilka dni naprawdę nie mogłam się zdecydować: w jednej pracy zachwycała mnie wspaniała linia rysunku, w innym oryginalne wykończenie....i tak miotałam się. Wczoraj wreszcie podjęłam ostateczną decyzję, kupiłam w pasmanterii potrzebne dodatki, skroiłam sukienkę i zszyłam korpus. Teraz jednak z uwagi na to, że autorka projektu zaproponowała kilka wariantów rękawów i lamówek chciałabym prosić zarówno ją, jak i Was, drodzy Czytelnicy, o jakieś sugestie. Marzy mi się by ten ten blog zyskał trochę interaktywności i czytelnicy mieli wkład w  szalony proces twórczy;)

Korpus wygląda tak:

Tkaniny mam wystarczająco dużo by rękawy zrobić zarówno z tkaniny, z której jest sukienka, ale mogę również zrobić je z szyfonu (dysponuję takowym:) Pozostaje jeszcze kwestia lamówki. W obszernym opisie, jaki przysłała mi Zoe-lin, a którego fragmenty Wam zaprezentowałam, autorka proponuje wykorzystanie lamówki w kolorze, czarnym, bordowym lub najlepiej w kratkę. Takie też zakupiłam.

Tej w kratkę mieli końcówkę i starczy jej tylko na dekolt. Pas musiałby zatem pozostać bez ozdoby lub wykończony czymś innym.

Mnie najbliższa wydaje się na tą chwilę opcja: korpus+rękawy z czarnego szyfonu+lamówka bordo. Co Wy na to?

Konkurs na projekt sukienki jesiennej - prezentacja nadesłanych prac

Otrzymałam tylko cztery zgłoszenia, ale za to bardzo interesujące:) Chciałabym serdecznie podziękować uczestniczkom za włożony w przygotowanie projektu czas i wysiłek. Przede mną teraz tydzień na podjęcie decyzji, realizację projektu i ogłoszenie wyników. A oto, żeby nie przeciągać pomysły czytelniczek na "małą szarą jesienną".

Zacznę prezentację od Zoe-lin, która przysłała swój projekt jako pierwsza i zrobiła na mnie duże wrażenie swoim profesjonalizmem - to jej pierwszy projekt, a zobaczcie sami jak technicznie dopracowany:) Oprócz rysunków autorka przysłała mi również szczegółowy opis sukienki, który postanowiłam Wam również przedstawić): Podstawowym elementem jej projektu jest szara, wytaliowana sukienka z kanciastym, lecz nie za głębokim dekoltem wykończonym lamówką (dla Zoe-lin idealnym wykońoczeniem byłoby zastosowanie lamówki w szkocka kratę oraz wykonanie kokard z tego materiału, ponieważ według niej pięknie komponowałaby się z liśćmi na jesiennym spacerze.). W talii Zoe-lin przewiduje tunel z szerokiej wstążki, w którym poprowadzona będzie wstążka w tym samym kolorze i wyprowadzona na plecach, w okolicy zamka. Dół sukienki także obszyty lamówką. Idealną długością i kształtem będzie według Zoe-lin trapez do połowy uda. Kształt sukienki jest dopasowany do sylwetki, dzięki długiemu zamkowi od karku, aż po kość ogonową oraz zastosowaniu zaszewek/trapezowego kroju. Do szarego korpusu Zoe-lin proponuje kilka wariantów rękawków (zamieszczam te, które spełniają "wymogi formalne" tj. długość tkaniny, którą Wam podałam na samym początku).

szare rękawki do łokcia, wiązane, także przymarszczone lekko, ozdobione kokardami

długie rękawy rozszerzane zebrane przy nadgarstku,  wykonane  z czarnego, przejrzystego szyfonu

krótkie bufiaste rękawki wykończone lamówką

Kolejny projekt otrzymałam od szyjącej bloggerki, której twórczość uważnie śledzę. Nie podam jednak jej tożsamości, gdyż postanowiła ona w konkursie pozostać anonimowa. Oto jej projekt:

W mojej skrzynce pocztowej zagościł też projekt od jezdem. W tym miejscu pragnę jej jeszcze raz podziękować za propagowanie konkursu na swojej stronie. Propozycja jezdem  to sukienka z krókim rękawkiem i futerkiem, dlatego, że "futro jest i bardzo stylowe, i zapowiada nadchodzącą zimę. Krótki (zaokrąglony) rękawek ma swoje zadanie - przypomina, że to jednak wciąż jesień i można sobie jeszcze pozwolić na małe szaleństwo"  - tak pisze o projekcie jego autorka

Sukienka w wyobraźni jezdem jest z cieplejszej tkaniny

Ostatnia otrzymana przeze mnie propozycja pochodzi od Agnieszki Affek-Starczewskiej. Zaprojektowana przezez nią sukienka będzie miała zaszewki w talii i suwak z boku.

 Agnieszka planuje zrezalizować ten projekt z dzianinkowej pepitki 

Jeszcze raz dziękuję uczestniczkom, a Was zachęcam do dzielenia się swoimi wrażeniami poprzez komentarze:)

Sportowa sukienka na konkurs Łucznika w całej krasie i miłych okolicznościach przyrody:)

Dzisiaj wieczorem upływa termin nadsyłania prac na konkurs Łucznika. Jednak zanim wstawię zdjęcia do galerii konkursowej postanowiłam efekty sobotniej sesji zdjęciowej pokazać Wam:)

Sukienka inspirowana była stylistyką strojów kąpielowych - stąd kolorystyka, cięcia, wstawki, kontrastowa lamówka w szwie i dekolt tyłu. 

Wykorzystane w konstrukcji cięcia i wstawki nie tylko nadają sukience sportowy charakter, ale dodatkowo wysmuklają sylwetkę, a  zastosowane kolory dodają sukience dynamizmu.

Sukienkę uszyłam z elastycznych dzianin. Po bokach zrobiłam rozporki - dzięki czemu model dobrze sprawdza się podczas aktywnego wypoczynku. Kiedy mój mąż zobaczył te zdjęcia stwierdził, że dałam niezły wycisk naszej koleżance. Jest w tym trochę prawdy...ale dzięki temu możecie ją teraz podziwiać na załączonych fotografiach:)

Sportowy styl: jak wstawić lamówkę w szew?

Sukienka na konkurs ukończona - na razie jednak prezentuję Wam jej wycinek. Jutro przed weselem albo w niedzielę "po" zamierzam dorwać jakąś koleżankę i sfotografować ją w dynamicznych pozach na tle przyrody z kartką "konkurs łucznika" w ręku (to nie jakiś mój wymysł - wymaga tego regulamin;). Dlatego napięcie niech powoli wzrasta - powiem tylko, że nie jest źle:) Jak widzicie na zdjęciu po prawej zmieniłam kolorystykę. Nie lubię być niekonsekwentna, ale musiałam w tym przypadku, ponieważ było po prostu nudno... Połączenie czerni i bieli okazało się nietrafione. Na szczęście miałam zachomikowaną jeszcze jedną dzianinę w kolorze "kurczakowym" i okazało się, że tak jest dużo lepiej.   Nie lubię żółtego koloru jednak w sportowym fasonie się sprawdza: dodaje dynamizmu, energii. Z czerni nie zrezygnowałam kompletnie i wykorzystałam ją przy wykańczaniu sukienki. Przyjrzałam się kąpielówkom męża, jakimś jego spodenkom i zauważyłam, że są tam zamontowane kontrastujące lamówki i postanowiłam w mojej sportowej sukience też takie zrobić. Zanim doszłam do tego jak się je wstawia minęła dłuższa chwila,  więc pomyślałam sobie tak: straciłam trochę czasu, który Wy możecie zaoszczędzić -  jeśli będziecie kiedyś chcieli tak wykończyć ciuch:) Dlatego też zamieszczam taki mini-tutorial: 

Jak wstawić lamówkę w szew?

1. Tniemy lamówkę na pół 

 

2. Lamówkę układamy na prawej stronie tkaniny - rozciętym wcześniej brzegiem do brzegu tkaniny i przeszywamy. Odległość między brzegiem tkaniny a lamówką nie jest stała-zależy od tego ile chcemy, aby jej wystawało "na gotowo".

 

3. Po przeszyciu składamy tkaniny "prawą stroną do prawej" i przeszywamy dokładnie w tym samym miejscu, co poprzednio. W naszym przypadku wygląda to tak, że biała tkanina i lamówka jest przeszyta dwukrotnie a żółta raz.

 

4. Obrzucamy nasze trzy warstwy. Zapas szwu idzie zwykle na tył - dlatego tak go układamy....i

 

5. wąsko przeszywamy

Jeśli wszystko pójdzie jak należy to uzyskujemy takie coś:

P.S. Jak zwykle w razie jakichkolwiek niejasności zachęcam do zadawania pytań w komentarzach:)
P.S. 2. Już niebawem na blogu: sportowa sukienka w całej krasie i miłych okolicznościach przyrody oraz...moja pierwsza suknia ślubna:)!